Primjenjujući teorijsko-metodološki okvir kognitivne gramatike (Langacker 1987, 1991, 2008, 2009, Taylor 2002, Belaj i Tanacković Faletar 2014, 2017), ova će rasprava biti posvećena podjeli eksplicitno subordiniranih klauzi. U kognitivnoj gramatici subordinirane se klauze, kao uostalom i u većini ostalih gramatičkih teorija, dijele na relativne, kompletivne i adverbijalne, no ta podjela, barem kada je hrvatski jezik u pitanju, ne obuhvaća sve tipove eksplicitne subordinacije te zahtijeva određenu reviziju. Ovdje će se eksplicitno subordiniranim klauzama pristupiti kao kontinuumu konstrukcija u rasponu od shematičnijih prema specifičnijima te će se na najshematičnijoj razini one podijeliti na relativne i nerelativne, i to iz najmanje dva razloga: prvo, pojam odnosa bez ikakve je sumnje najvažniji pojam svake razine gramatičkoga opisa te je u tom smislu izrazito pogodan kao osnovni kriterij različitih klasifikacija i podjela (npr. vrsta riječi), pa tako i subordiniranih klauzi, i drugo, relativne su rečenice jedinstvene u kategoriji subordiniranih klauzi jer su one jedine klauze u kojima veznik uz opću funkciju povezivanja ima i funkciju supstituiranja, čime se u subordiniranoj klauzi omogućuje razvijanje različitih značenja imanentnih ostalim vrstama (gotovo svih adverbijalnih i kompletivnih), pa takva opća podjela s jedne strane obuhvaća sve tipove subordinacije, a s druge pak strane u skladu s općim kognitivnolingvističkim pristupom kategorizaciji podržava preklapanja njihovih različitih tipova.; Using the theoretical and methodological framework of cognitive grammar (Langacker 1987, 1991, 2008, 2009; Taylor 2002, Belaj i Tanacković Faletar 2014, 2017), this paper will discuss the classification of explicitly subordinate clauses. In cognitive grammar, like in most other grammatical theories, subordinate clauses are further subclassified into relative, completive and adverbial clauses. This classification, however, does not cover all types of explicit subordination and should be somewhat revised. This paper addresses explicit subordinate clauses as a continuum of constructions along the span from more schematic towards more specific ones, with the most schematic ones classified as either relative and non-relative clauses, for two specific reasons. First, the notion of relation is, without a doubt, the most important notion at all levels of grammatical description, and as such it is especially suited to be the basic criterion for different classifications and subdivisions (e.g. of parts of speech), including the classification of subordinate clauses in which a conjunction, in addition to the linking function, also has the substitutive function, which allows the subordinate clause to develop different meanings inherent to other types (almost all adverbial and completive clauses). On the one hand, this type of classification covers all types of subordination, and on the other, it is aligned to the general cognitive linguistic approach to categorization and supports the overlaps that exist between different types of clauses.